به نقل از «مهر»

شماره ویژه نوروز ۱۴۰۲ آزما منتشر شد

تاریخ انتشار: ۲۰ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۲۹۹۷۹۲

به گزارش خبرنگار مهر، شماره ۱۷۳ ماهنامه فرهنگی، اجتماعی آزما ویژه نوروز ۱۴۰۲ در ۷۴ صفحه در بخش‌هایی همچون یادداشت نخست، یادداشت، اندر احوالات، نگاه، نیم نگاه، گفت و گو، گزارش، پرونده، شعر دیگران، شعر خودمان، نقد و نظر، در حوالی صحنه، دریچه، داستان خارجی، داستان ایرانی، نقد کتاب و پیشخوان کتاب منتشر شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در بخش یادداشت نخست مطالبی با عنوان از سبزی جوانه، جنگل امید می‌دمد (سردبیر)؛ در بخش یادداشت مطالبی با عنوان آرزویی برای زیباترین گربه جهان (مدیر مسئول)، در بخش اندر احوالات مطالبی با عنوان مرگ تلخ معروفی در غربتی ناخواسته / ‏احمد‬ وکیلیان پژوهشگر فرهنگ عامه همه رفت / ‏‬به یاد عمران، شاعر سادگی‌ها؛ در بخش نگاه مطالبی با عناوینی همچون همراه با تاریخ؛ از ریشه تا جوانه‌ها (آزما)؛ نوروز هست، ما باشیم یا نباشیم (ناصر فکوهی)؛ در بخش نیم نگاه مطالبی با عنوان چرا آنجا بودم (پژمان سلطانی - ونداد سلطانی)؛ در بخش گفت و گو مطالبی با عناوینی همچون الواح پارسه، گروگان دانشگاه شیکاگو (گفت و گو با عبدالمجید ارفعی)؛ تئاتر، سینما و نقد، بحثی درباره واقعیت و در بخش گزارش مطالبی با عنوان با «بوعلی» در خانه بزرگمرد ماندگار (هوشنگ اعلم) منتشر شده است.

همچنین در این شماره از نشریه آزما، پرونده‌ای با عنوان بحران‌ها و سیاست بدون پشتوانه فرهنگی منتشر شده است که شامل مطالبی با عناوینی همچون ناهمگونی تفکر، مشکل اصلی اندیشه سیاسی (گفت و گو با منصوره اتحادیه)؛ فرهنگ، آبرو و اعتبار می‌آورد (فریدون مجلسی)؛ نهضت تنباکو آغازگر جنبش مشروطیت؛ این نسل را باور کنیم (علی اکبر قاضی زاده)؛ نسل امروز و شخصیت‌های گم شده (محمد راغب)؛ شعر، در آستانه خصوصی شدن (شمس لنگرودی)؛ بحران معنایی در عرصه هنر (بیژن اشتری)؛ شاید پنج سال دیگر (فرانک آرتا) است.

در بخش شعر دیگران این شماره از نشریه، اشعاری از امی لوئل، برایان کافی، پل ماری ورلن و در بخش شعر خودمان اشعاری از سعید اسکندری، مهناز رضایی، فرزانه ولی زاده، حبیبه نیک سیرتی، مژگان رودبارانی، یاور مهدی پور، فریاد شیری، فرهاد عابدینی منتشر شده است.

در بخش نقد و نظر مطلبی با عنوان سوادی آن سوی مه (عالیه یوسف فام)؛ در بخش حوالی صحنه مطلبی با عنوان تحریم تئاتر، آری یا نه؟ مسأله این است (شقایق عرفی نژاد)؛ در بخش دریچه مطالبی با عناوینی همچون آلیس ۱۲۵ ساله شد و صدها روایت از چمدانی پر از عجایب؛ در بخش داستان ایرانی مطالبی با عناوینی همچون نگاهی به کتاب زمانی برای معجزه (گیتی صفرزاده)، نگاهی به کتاب درمان دردهای مزمن روزانه با راهکارهای طبیعی (فرید اخباری)، دانستن به روش خاور نزدیک (پروانه کاوسی) منتشر شده است.

همچنین در بخش پیشخوان کتاب در این شماره کتاب‌هایی با عناوینی همچون داستان ثلاث باباجانی، نه فرشته نه قدیس، زنی در برلین، آئینه در برابر خورشید، یکاترینا معرفی شده است.

شماره ۱۷۳ ماهنامه فرهنگی، اجتماعی آزما ویژه نوروز در ۷۴ صفحه با بهای ۵۰ هزار تومان منتشر شده است.

در بخشی از این کتاب می‌خوانیم:

فعالیت‌های فرهنگی در سالی که گذشت یکی پس از دیگری تعطیل و تعلیق شد. تئاتر، سینما، موسیقی و انتشار نشریه که به هرحال کاری پر هزینه است و در شرایط اقتصادی به وجود آمده و گرانی کاغذ و خدمات چاپ و بسته شدن همه روزنه‌ای که ممکن بود حمایتی باشد ما را هم به بن بست کشید و به رغم همه جان سختی‌ها به مرز چه کنم رسیدیم. انتشار یک مجله به مدت بیست و چهار سال آن هم بی وقفه و بی هیچ حمایتی از سوی نهاد یا سازمان یا افراد حقیقی و حقوقی دشوارتر از حد تصور است....

کد خبر 5728617 زینب رازدشت تازکند

منبع: مهر

کلیدواژه: عبدالمجید ارفعی معرفی نشریات ناصر فکوهی عبدالله انوار کتاب و کتابخوانی نهاد کتابخانه های عمومی کشور درگذشت چهره ها نیمه شعبان 1401 معرفی کتاب انتشارات شهید کاظمی دفاع مقدس رایزنی فرهنگی موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران به عشق مهدی ادبیات جهان پیام تسلیت دیپلماسی فرهنگی مطالبی با عناوینی همچون مطالبی با عنوان منتشر شده منتشر شد گفت و گو

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۲۹۹۷۹۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

امروز چهلم بهار است؛ جشنی که از یاد رفته!

«چهلم نوروز» مصادف با دهم اردیبهشت‌ماه از جمله آیین‌های وابسته به نوروز است. آیینی که در روزگار فعلی احتمالا نام آن به گوش کمتر کسی خورده است اما هنوز هم می‌توان ردپایی از آن را در نقاط مرکزی ایران و شهرهایی مانند شیراز و کرمان دید.

به گزارش ایسنا، در ایرانِ باستان تحویل بهار مانند روزگار فعلی تنها با رسومِ پیش از این اتفاق شناخته نمی‌شد. نوروز یکی از مهم‌ترین آیین‌ها قلمداد می‌شد که ایرانیان برای پیش و پس از آن خود را آماده می‌کردند و کارها و مناسک خاصی انجام می‌دادند. بنابراین رسوم نوروزی مانند امروز تنها به جشن‌هایی مانند چهارشنبه‌سوری، خانه‌تکانی، سبز کردن دانه‌ها، نوروزخوانی، جشن گلدان، تکم‌گردانی و... محدود نبود و تا مدتی بعد از نوروز هم ادامه داشت.

به همین علت است که برخی نوروز را نه یک روز و نه سیزده روز می‌دانند؛ به اعتقاد آنها نوروز یک بازه زمانی است. در این زمینه شبان میرشکرایی - مدیر اجرایی پرونده جهانی نوروز در یونسکو پیش از این به ایسنا، گفته بود: «از وقتی که این تحول طبیعی اتفاق می‌افتد، در نقاط گرمسیرتر به میانه زمستان می‌رسد و در نقاط سردسیر به میانه بهار. اشعاری هم داریم به این شرح که «اینک بیامده است به پنجاه روز پیش/جشن سده طلایه جشن نوروز روشنی»، یعنی جشن سده را طلایه‌دار نوروز و نوبهار دانسته‌اند. از آن طرف در حوزه فرهنگی شمال غرب ایران در منطقه آذربایجان تفسیری است که تا وقتی توت از درخت نیفتاده، نوروز است و زمان آن تا اواخر اردیبهشت‌ماه است؛ یعنی یک بازه سه‌ماهه برای نوروز داریم. هرکسی در این بازه سه‌ماهه به سبک و سیاق، رنگ و آیین خودش نوروز را پاس می‌دارد و نمی‌توانیم او را محدود به یک بازه زمانی کنیم.»

بر این اساس آداب و آیین‌های مربوط به نوروز (بر اساس تعریف امروزی از این مناسبتِ ۱۳ روزه) در سه گروه پیشانوروزی، هنگام نوروز و پسانوروزی طبقه‌بندی می‌شود؛ موضوعی که بنابر آنچه گفته شد احتمالا در گذشته‌های دور اینگونه نبوده است.

بخت‌گشایی با توسل به ماهی دندان‌طلا!

برای چله نوروز در شیراز دو جشن آب و گل‌های محمدی و جشن بخت‌گشایی برگزار می‌شد. جشن آب و گل‌های محمدی که تا دوره قاجار تداوم داشت در باغ دلگشا به مدت یک هفته برگزار می‌شد.

جشن بخت‌گشایی نیز در آرامگاه سعدی برپا می‌شد و آداب خاص خود را داشت. طبق این رسم، دخترانی که می‌خواستند بختشان باز شود و یا آرزو داشتند بچه‌دار شوند، باید تورهایی به رنگ سبز روی سر خود می‌انداختند و روی آن نُقل می‌گذاشتند و به شکلی که نقل از روی سرشان نیفتد از پله‌ها پایین می‌رفتند و مقابل حوضِ آرامگاه سرشان را خم می‌کردند تا نقل درون دهان ماهی دندان طلا بیفتد!

در این باور فرقی نمی‌کرد که اصلا ماهی دندان‌طلا وجود دارد یا نه و یا حتی اگر نمونه‌ای نادر از آن پیدا شود، هدف‌گیری فرد باید چقدر دقیق باشد که نقل دقیقا در دهان ماهی بیفتد. احتمالا تنها موضوع مهم این بود که اجرای این رسم خیال دختران را راحت می‌کرد که آرزویشان برآورده می‌شود.

شیرازی‌ها در کنار اجرای این مناسک یا نوعی آش به نام «دیگ جوش» می‌پختند و یا مشغول خوردن آش سبزی و کاهو می‌شدند.

جشنی برای درخواست سلامتی 

چهلم نوروز در کرمان آداب و آیین‌های خاص خود را دارد که همچنان هم برخی به اجرای آن پایبند هستند. این آیین‌ها در سال ۱۳۸۸ با عنوان «چهلم بهار» در فهرست میراث ناملموس ملی به ثبت رسیده است. کرمانی‌ها «آیین تندرستان» یا «تندرستون» را اصلی‌ترین بخش جشن چهلم بهار می‌دانند که هدف آن درخواست سلامتی و تندرستی است و هنوز به شکل جدی در این منطقه از کرمان برگزار می‌شود.

این جشن در یکی از مهم‌ترین مناطق کرمان به نام «شیوشگان» به معنای محل شیون و زاری برگزار می‌شود. دعا برای گشایش بخت، بریدن چادر عروس در این روز، آب چهل ریختن برای زنان حامله یا زائو، پختن و خوردن آش اوماج و نواختن موسیقی از جمله آیین‌های این جشن است.

جشن تندرستان در کرمان  جشن تندرستان در کرمان

در کوه شاه‌خیرالله منطقه پاریز کرمان نیز زیارتگاهی وجود دارد که در این روز مردم آنجا کنار یکدیگر جمع می‌شوند. عشایر در این روز با ظرف‌های شیر که از شب قبل دوشیده‌اند در دامنه کوه مستقر می‌شوند و با آن آش شیر می‌پزند تا در میان مردم تقسیم کنند.

سایر افراد هم زیرانداز می‌اندازند، چای درست می‌کنند و شیرینی‌هایی که از دوران دید و بازدیدهای نوروز باقی مانده را به یکدیگر تعارف می‌کنند. پس از آن هرکس که خواسته‌ای دارد راهی زیارتگاه می‌شود.

با این حال این روزها جشن «چهلم نوروز» مانند گذشته رونق ندارد و تنها در مناطقی محدود، افراد خود را پایبند به اجرای آن می‌دانند، موضوعی که باعث می‌شود این فرهنگ کهن بیش از پیش به دست فراموشی سپرده شود و احتمالا تا چند سال آینده تنها فقط نامی از آن در فهرست میراث ناملموس ملی باقی بماند.

کانال عصر ایران در تلگرام